radcaminister

Ponownie pogłoski o śmierci Radcy Ministra okazały się mocno przesadzone. Ze względów, których zapewne Drodzy Koledzy i Drogie Koleżanki się domyślacie, Radca Minister jest w nieco niezręcznej sytuacji dokonując ocen swojego szefa, a i spektrum spraw o których Radca Minister mógłby napisać bez naruszenia tajemnicy i ryzyka dekonspiracji jest niewielkie. Poczekajmy aż nastąpi rebus sic stantibus (zasadnicza zmiana okoliczności). Za kilka/naście dni obowiązki przejmie Konrad jakoś wytrzymamy (jest też opcja B ale o niej Radca Minister nawet boi się myśleć, dopiero będzie nudno). Wtedy też z Radcy Ministra zejdzie trochę powietrza i ponownie nieco sobie pofolguje. Bo czy Witold jest nieco obciachowy? No jest, mimo pewnej osobistej sympatii. Jest taki biedny jakiś, dobry człowiek no ale jakoś nie wychodzi jak by chciał. I tak podziwiam że wytrzymał psychicznie taką manipulację mediów z pogranicza nagonki, choć trzeba przyznać że sam dodawał amunicji do pieca.

Ale najważniejsze że dyskusje pod wiadomościami na blogu tutaj żyją własnym życiem (a Radca Minister wszystko czyta!). Nawet blokada zdjęta więc możemy to robić i z własnego biurka.

Musicie wiedzieć, że Radca Minister pouczony przez kolegę łącznościowca musi kierować się środkami ostrożności i pisanie tego tego bloga bywa kłopotliwe. Stąd piszę co mi się przypomni.
Żeby Radca Minister został dobrze zrozumiany: ilekroć pisałem o Radku, miałem na myśli Ministra Radosława Sikorskiego, a nie Grzesia Schetynę, który „działając” w Solidarności Walczącej używał pseudonimu „Radek”. A był zakonspirowany tak głęboko, że nawet SB nie interesowała się nim mimo dekonspiracji (to ironia). Zresztą przez swój niezorganizowany charakter musiał opuścić jej szeregi i zmienił odcinek na NSZ. Kornel akurat na ludziach się zna (która to cecha podobno nie zawsze przechodzi w genach na potomstwo, jak twierdzą w zaprzyjaźnionym resorcie).
Ale na temat! Obserwuję że w niesprzyjających medialnie czasach Konrad Szymański nieźle ogarnia sprawy europejskie, ostatnio próbując łatać dziury powstałe przez niezręczność Witolda. Ale bomba wisi w powietrzu. Może nawet czeka nas powrót do UKIE-bis, bo relacje Witka z Kondkiem są… specyficzne. Ktoś nazwał nawet Konrada kelnerem, ten chciał zresztą wyprowadzić maksymalnie sprawy europejskie poza resort. Witold przestał już walczyć o wpływy u Beaty, gra bardziej na przetrwanie. Żeby nie było jak z Rafałem Trzaskowskim w poprzednim rozdaniu. A Konrad też swoje ambicje ma i jeszcze nas zaskoczy, tym bardziej że pozycja Witolda na Nowogrodzkiej jest coraz słabsza. Podobnie jak w Waszyngtonie, bo te słynne kontakty Witolda za oceanem są mocno przereklamowane. Śmiem zaryzykować stwierdzenie że może być zmiana naszego szefa niedługo po Szczycie NATO, a Konrad nie chce być z tym kojarzony.
Amerykanie szanują niezależność i własne zdanie, jeżeli Witold zacznie serwować a nie tylko odbijać piłeczkę oraz uniknie gaf – ma szansę zostać w grze. A tarcia pojawiają się też na linii z Pałacem Prezydenckim (czyt: z Krzysiem Szczerskim). To już nie te czasy jak obraził się na Towpika, po czym spokorniał przyjeżdżając do Przedstawicielstwa przy NATO w Brukseli. Źli ludzie szepczą, że poskarżył się wtedy Amerykanom na Towpika, o czym zażenowani poinformowali centralę. Ale człowiek uczy się przez całe życie, teraz stara się traktować ludzi mniej instrumentalnie, nawet można go na swój sposób polubić.
Owszem, Witold miewał problemy z lojalnością, nawet jeśli czasami w dobrej wierze. Bo Pani Fotyga nie była, delikatnie mówiąc, dobrym ministrem. Podważał jej „kompetencje”, ale już wtedy rodził się nim polityk. Gdy w 2006 roku gdy zaczynał negocjować tarczę niektórzy żartowali, że jest bardziej proamerykański od Amerykanów. Relacje Sikorski-Majski; wróć – Sikorski-Waszczykowski to oddzielny temat który RM opisze i pozwoli opublikować dopiero po śmierci, ale Radek liczy że Waszczykowskiego okiełzna. Nawet po swojemu go cenił. Nomen omen relacje Witka z Pawłem Kowalem to dopiero temat!
Generalnie Witek stał się człowiekiem PiS-u z odprysku, po słynnym wywiadzie w którym stwierdził że Bush niebawem będzie miał tylko wykłady dla dealeów używanych samochodów, ale gdzie szczerze przyznał że rząd PO tarczę po prostu sabotuje.
Witek podpada ludziom, choć to nie jest zły facet. Ale czasem jakoś go żal, a nie tego oczekujemy od ministra spraw zagranicznych. Z serca RM życzy powodzenia, choć znając jego charakter wytrwanie do końca będzie wyczynem.
Szefie: mniej emocji, częściej gryź się w język. Ostatecznie wszyscy gramy dla Polski!
A my na dołach róbmy swoje, nie przejmujmy się frontalnym atakiem na nowa władzę, że niby czego by nie zrobili to źle. Psy szczekają, karawana jedzie dalej. Wszystkie ręce na pokład!

Jakoś mi to umknęło, poczciwego Grzesia Długiego, byłego konsula w Chicago i nie tylko, zobaczyłem w telewizorze jako posła od Kukiza. Dobry człowiek, zasłużony i w porządku – powodzenia w polityce.

Żeby było jasne – nie bronię nowego szefa w ciemno – jak każdemu zostawiam, a zmiany personalne, merytoryczne, polityczne, osobiste są, były i będą. W amerykańskim Departamencie Stanu po wyborach lecą wszyscy ambasadorowie po kolei i jakoś nikt nie biadoli o wizerunku i ciągłości polityki zagranicznej. Zresztą na palcach można policzyć ambasadorów z prawdziwego zdarzenia, którzy nie tylko zarządzają placówką, ale realizują misję, mają ambicję i zdolności do działania. Ale do tematu: gdybym był ministrem, też chciałbym współpracować z ludźmi którym ufam. Tak i u nas – okrutne, ale ktoś ten bur… musi sprzątnąć. Jeśli nasza dyplomacja ma stanąć na nogi, ktoś musi przeciąć węzeł który zacieśniali Kosk (Skubiszewski), Must (Olechowski), Buyer (Rosati), Carex (Cimoszewicz), Rauf (czy tam Ralf czy Rad – znaczy Serb, czyli Rotfeld), a nawet Lewar czy Gaduła (to każdy wie).

Prawdopodobnie wciąż nawet około 200 z „nas” jest związana bezpośrednio ze złą stroną mocy. Mogę się mylić w obie strony, ale procentowo to najwięcej ze wszystkich ministerstw. Część to zwykli POZierzy (to nie literówka a Poufne Osobowe Źródła Informacji). Ale już nawet OZI-łki (Osobowe Źródła Informacji) nie mogą czuć się pewnie…

No i jak przewidywaliśmy mamy powrót Wicia W. i generalnie nowe czasy, na które Radca Minister nie chce patrzeć inaczej jak z optymizmem. W sensie interesów Polski – że być może przynajmniej będziemy artykułować nasze interesy zamiast potakiwać i pozorować działania. Bo w perspektywie naszej firmy nie będzie rewolucji, choć przewietrzenie się przyda.
Pierwsza poleci Grażynka S.
Radca Minister daje nowemu szefowi carte blanche i okres ochronny, ale niech nikt nie myśli że pobłażliwość. Jedyny warunek; Wiciu, zainwestuj w garnitury i lepsze krawaty, a szczególnie koszule. Piszę to z sympatią i bynajmniej nie namawiam do pasiasto – a’la homo-lord koszul Radka, ale zalecam zadbać nie tylko o interes Polski ale swój. Dobra, znów się czepiam.
A poważnie: stajemy przed wielką szansą, niech Ci z nas którzy jeszcze nie zrozumieli że są tu tylko dla pensji i premii, ale by dołożyć swoją cegiełkę Ku chwale Rzeczypospolitej. Nie kalajmy gniazdka i wszystkie ręce na Pokład!

Radca Minister melduje się i pokornie prosi o zrozumienie swojej nieobecności spowodowanej ciężką pracą i zagrożeniem dekonspiracji.
Stan w firmie określiłbym jako chaos przed burzą jak ci którym jeszcze zależy na czymś więcej niż na rotacji mają dużo pracy. Jednak zawiodę dziś tych,którzy liczą na personalne plotki i przecieki. Radca Minister się starzeje a i giełda wyjazdowa się kręci tak szybko, że nie nadąża nie tylko niżej podpisany, ale i sami „Tańczący z obiegświrkami” (roboczy tytuł nowopowstającego filmu K.Costnera). Mimo to niebawem spróbuję spisać co nieco. Może nawet będą przecieki z pisanej przez naszego Docelowo Byłego Szefa Radosława S. książki, którą uprawia na chorbielińskich włościach nowy gatunek literacki – AUTO HAGIOGRAFIĘ (ang. self hagiography). Jak trafnie przewiduje Jerzy Jachowicz, skromny, boczny gabinecik w którym dzieło powstaje autor zgodził się łaskawie przeznaczyć w przyszłości na Izbę Pamięci R.S.

Ale żarty na bok,muszę poruszyć temat poważny,który ostatnio budzi emocje na Szucha. Ku przestrodze i kontrrewolucyjno-kontrwywiadowczej czujności. Wszystko zaczęło się o ile wiem ponad 3 lata temu, gdy jacyś Ktosie zaczęli zakładać niektórym z naszych kolegów fałszywe profile na Facebooku i Twiterze i innych serwisach – nawet randkowych! Robiono to na tyle inteligentnie, że prawdziwi znajomi dawali się nabrać, choć po błędach językowych trudno nie było odnieść wrażenia jakby ich autorami były osoby, dla której język polski nie jest, mówiąc dyplomatycznie, językiem ojczystym. Później dochodziły komentarze „przypadkowych osób” próbujące zdyskredytować te osoby. Ci, nie korzystając z dobrodziejstw mediów społecznościowych, często dowiadywali się o tym przypadkowo, gdy np. ich znajomi zostali tam poobrażani!. Niestety w ostatnich miesiącach dziwne „przypadki” zintensyfikowały się i przybrały znacznie groźniejszy charakter. Gdyby nie zawód który wykonujemy, moglibyśmy pomyśleć, że takie rzeczy to tylko w filmach o 007, ale naiwni nie jesteśmy i widzimy że to rzeczywistość. Wiem o conajmniej pięciu już przypadkach dyplomatów w różnym wieku, tak obecnych pracowników MSZ jak i chwilowo spoza resortu – u których nagle znaleziono drobną, ale nielegalną już ilość narkotyków, którym nagle znaleziono zdjęcia nieletnich dziewczyn i smsy od nich itp. Nawet jeśli niektórzy coś na sumieniu mieli, bo trochę prawdy w takiej prowokacji być powinno, nawet jeśli ktoś taką dziewczynę uwiódł czy przestawił samochód na gazie w czasie wesela, poproszony o to przez tajemniczego mężczyznę który okazał się nie być gościem weselnym – nie linczujmy ich. A może wiemy tylko o tych którzy mają charakter i np. nie ulegli szantażowi? Co z tego że dostaną symboliczny wyrok, skoro może to być koniec ich urzędniczej kariery? A ilu tego nie zgłosiło komu trzeba choć coraz mniej wiadomo komu ufać.

Poruszam ten temat ku przestrodze, ale też apeluję nie oceniać zbyt pochopnie, nie pomagać w przypinaniu łatek – a plotkują i panowie z oknami od Szucha. Nie skazujmy naszych kolegów na infamię zbyt pochopnie, raczej wspierajmy bo wiem że są tym załamani. Nie szukam spisków, nie bagatelizuję ich naiwności, apeluję tylko o rozwagę i przestrzegam przed tanią sensacją. Choć dziwnym trafem ofiarami są osoby, które powiedzmy oględnie w perspektywie Po-październikowym mogłyby liczyć na nowe perspektywy. MSZ potrzebuje zdolnych ludzi, dla każdego starczy zadań. Nazwisk nie podaję świadomie, by nie dać satysfakcji tym, którzy to rozpętali.
Nie wierzmy we wszystko co usłyszymy w pokojach i korytarzach, nie oceniajmy zbyt pochopnie i nie dajmy się sprowokować.

Radca Minister  melduje się, żeby ktoś nie pomyślał, że pisał tylko dlatego, żeby przyłożyć Radkowi. Po prostu ten facet zdominował nasze MSZtowskie życie na ponad 7 lat! I jakoś tak wyszło… Dziś przynajmniej już wiemy, o co my że chodziło Radkowi gdy ze swoim kolegą Vincentem jadł zupkę z dyni, polędwicę wołową (rare!), foie gras i comber z królika – mówił o lasce… marszałkowskiej! Niektórzy z nas będą mieli i miłe wspomnienia, niezależnie od szczebla, przywożąc na okazję w dyplomatycznej poczcie najdziwniejsze zamówienia dla szefa albo po prostu nie musząc z nim pracować na co dzień. W każdym razie niewypowiedziane hasło „Dyplomaci przepraszają za Radka” na razie odchodzi do lamusa.

Tymczasem nowy szef „dokonuje przeglądu sytuacji”. Na piętrach odchodzi takie pozorowanie pracy jak dawno nie było! No dobra, w Protokole trochę więcej pracy ale to już się domyślacie dlaczego…

Niektóre szczury (choć zdarzają się i Jelonki) już uciekły z okrętu lub są na trapie. Okienko transferowe Placówki-MSZ-MON powoli się zamyka. Jak już sam generał został wiceministrem (przystojny i mądry ale w mundurze Panu lepiej, Generale!) odpowiadając za współpracę rozwojową, Polonię, politykę wschodnią, a przy okazji za politykę bezpieczeństwa…. Boguś Winid już się mości w Nowym Jorku, Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz w Moskwie… to jeszcze część bardziej skomplikowanej, Kupieckiej… pardon – handlowej – układanki sięgającej Waszyngtonu. Sporo planktonu też przepływa do MON-u i nie ma się czego wstydzić.

Ale wróćmy na niziny. Ruchy taktyczne są tak szybkie, że starzejący się Radca Minister nie jest w stanie wszystkiego śledzić, więc wspomni tylko o tych, których ostatnio widział albo którzy przyszli mi do głowy z innych, znanych tylko mnie, względów. Taki Remek Henczel chce zostać Genewie (nie mówi po francusku a ambasadorem jest i to dobrym). Choć taki Bartosz Jałowiecki, jak sam podkreśla – przyjaciel Radka, nie zdążył załatwić sobie czegoś po kończącej się niebawem sympatycznej ambasadurze w Luksemburgu. Obiecywał że nawet nauczy się francuskiego, ale nie było czasu bo przecież tylu znajomych przyjeżdża. Zresztą Ambasada nie działałaby w ogóle gdyby nie konsulowa Lidia Raciborska-Ferdjani i jej mąż do wszelkich, naprawdę wszelkich zadań. Jarka Spyrę trzeci raz zapewne niesłusznie sąd oskarża o kłamstwo lustracyjne (obiecuję oddzielny wpis o towarzyszu Spyrze).

Rafał Trzaskowski daje radę choć jak niejeden z nas popadł w jesienną melancholię. Uśmiechnij się, masz potencjał do obrotów! Pozytywnie: Robert Filipczak będzie nas reprezentować w Tallinnie, a Jakub Wiśniewski pokieruje Stałym Przedstawicielstwem przy OECD w Paryżu. Z obawami acz nadzieją: Krzysztof Olendzki został nowym Konsulem Generalnym w Vancouver. Cdn…